Kijkje in mijn dagboek: De wedstrijd die alles had
Dit is een uniek verslag, iets wat ik normaal gesproken niet snel zou doen. Maar voor deze ene keer maak ik een uitzondering en neem ik jullie mee in mijn gedachten, rechtstreeks uit mijn dagboek. Wat zich deze week heeft afgespeeld, verdient het om op een bijzondere manier verteld te worden. Dus hier komt het:
Dinsdag 10 september & donderdag 12 september – Voorbereidingsweek
Iedereen was weer bijgekomen van het teamuitje, al wordt er natuurlijk nog wel even over nagepraat. Er kan namelijk veel gebeuren op één avond! Vaak komen er verhalen boven die normaal verborgen blijven, maar ja, sommige mensen praten gewoon snel hun mond voorbij. Ik zal hier maar geen namen noemen (ook al is dit mijn dagboek), dat houd ik liever voor mezelf… Maar goed, genoeg over het teamuitje, terug naar de voorbereidingsweek. We hebben deze week hard getraind. Toch voelde ik me donderdag een beetje chagrijnig, het ging niet zo lekker en het was koud. Maar ja, zaterdag is een nieuwe dag, dus nieuwe kansen. En natuurlijk: de eerste thuiswedstrijd van het seizoen! Let’s gooo!
Zaterdag 14 september, 15:30 – een middag die ik niet snel vergeet…
Vandaag moet ik echt even alles van me afschrijven, want wat een bizarre wedstrijd hebben we vandaag gespeeld. Ik kan het gewoon nog steeds niet helemaal bevatten. We speelden vandaag een wedstrijd tegen Koveni 1, en ik beloof je, dit was echt een leuke, spannende wedstrijd met een kleurrijke wending.
De wedstrijd begon eigenlijk best wel lekker. Koveni scoorde dan wel het eerste doelpunt van de wedstrijd, maar we herpakten ons snel. Het eerste doelpunt voor Kesteren werd gemaakt door Marieke met een vrije bal. Eerlijk, deze meid kan beter een vrije bal nemen dan een stip, ik denk ook dat ze zich zekerder voelt bij een vrije bal. Maar goed, eigenlijk mag ik hier niets over zeggen, want ik mis zelf ook wel eens een paar stippen. Vandaag trouwens niet, dat terzijde. Na tien minuten spelen stonden we met 4-1 voor, een goed begin. Helaas lukte het niet helemaal om dit door te zetten, het verslapte een beetje en er ontstonden wat opstootjes. Martijn was daar natuurlijk weer bij betrokken, maar ik snapte het op zich wel. De scheidsrechter zag vandaag niet altijd wat er allemaal gebeurde, ik denk dat het door zijn snelle bril kwam. Ondertussen ging de score door en stond het 8-8 toen de rust werd ingelast. Van een 4-1 voorsprong naar een 8-8 gelijkstand. Ik zat op de bank in de kleedkamer en dacht: ‘Dit wordt echt een gevecht tot het einde met spanning en sensatie’.
En dat werd het…
De tweede helft was chaos, vergelijkbaar met ons filmpje van het teamuitje, maar dan op korfbalniveau. Oké, ik moet niet overdrijven, de eerste tien minuten verliepen nog redelijk steady. We liepen gelijk op met Koveni, het commentaar naar de scheidsrechter nam iets af, en de opstootjes werden minder. Maar toen, bij een stand van 12-13 voor Koveni, kwam de sensatie en de kleurrijke wending.
Het gebeurde als volgt: Het vak van Marieke, Martijn, Jacco en Annelieke kreeg een vrije bal vanwege duwen onder de paal. De tegenstander van Jacco klaagde weer eens en de scheidsrechter gaf hem een gele kaart. Deze speler leek echter niet te begrijpen waar de grens lag, want hij maakt een opmerking naar de scheidsrechter en kreeg een tweede gele kaart, wat resulteerde in een rode kaart.
Na twee à drie minuten stilstand was het de beurt aan Marieke om de vrije bal te nemen. Afgelopen donderdag had dit vak een slimme variant bedacht voor het geval de twee dames op Marieke af zouden komen, en dat gebeurde. Marieke speelde de bal naar Martijn, deed alsof ze de bal weer terugkreeg, maar Martijn draaide zich om en Annelieke kwam voor de doorloopbal. Ik vind dit echt het doelpunt van de week, hoewel we vandaag wel meer mooie doelpunten hebben gescoord. We hebben als team hard gestreden en met resultaat…
Het einde van de wedstrijd naderde. Met nog ongeveer zeven minuten op de klok stond het 17-17. Beide teams knokten voor elke bal, en hoewel we onze aanvallen goed opzetten, bleef het scoren uit. Ik was eigenlijk best moe en schrok even toen Bram zei dat er nog zeven minuten te spelen waren. Helaas scoorde Koveni op dat moment een doelpunt, maar tot onze opluchting werd deze afgekeurd, dus geen voorsprong voor hen. Dit was onze kans om een doelpunt te maken en de overwinning te behalen, maar dat ging niet vanzelf.
Na een mooie aanval van mijn vak creëerden we een kans, maar ik werd geduwd. Wat mij betreft had dat best een strafworp mogen zijn, maar we kregen een vrije bal mee. Marieke was van vak gewisseld dus zij mocht de vrije bal nemen, aangezien ik moe was 🙂 Ze nam de vrije bal en scoorde! Toen was het eindelijk voorbij, een leuke, spannende en kleurrijke wedstrijd. En ook nog eens gewonnen!
Terugkijkend op deze dag voel ik me echt voldaan. Het was een middag vol entertainment en spanning, maar uiteindelijk hebben we als team laten zien waar we toe in staat zijn. Volgende week staat de volgende uitdaging te wachten, Revival 1. Hopelijk wordt dat net zo’n leuke en spannende wedstrijd als vandaag.
Liefs…!