Op dinsdag 28 september j.l. bereikte ons het trieste bericht dat Toon is overleden.
Toon was zeker voor de oudere korfballers en ex-korfballers een bekende persoon binnen onze korfbalvereniging. Hij heeft zich meer dan 50 jaar op diverse manieren ingezet voor onze club.
Op zijn 8e jaar werd hij net zoals veel anderen uit zijn klas via meester Henk Wemmenhove lid van onze vereniging, die toen nog Gelria genoemd werd.
Van onze lagere schooltijd herinner ik me dat Toon met het voetballen graag keeper was. Hij was dan Ton Thie, de legendarische doelman van ADO Den Haag. De familie van Ommeren woonde aan de Rijnbandijk en kenmerkend was hij samen met zijn broers Adje en Arnold met grote passen lopend naar school kwam. De jongste broer Marinus was er toen nog niet bij natuurlijk..
Vanaf de pupillen tot en met de junioren mocht ik bij hem in het team spelen. Hij had een heel goed schot en had vooral ook veel spelinzicht.
Hoewel hij zeker de capaciteiten had voor het eerste, koos Toon er zelf voor om in een lager team te spelen. Toon hoefde niet zo nodig. Voor hem gold zeker het motto doe maar gewoon, dat is gek genoeg. Ook op school koos hij bewust voor de mavo en later de meao, waar hij de maximale tijd heeft doorgebracht. Insiders weten dan wat ik daarmee bedoel.
Tijdens en na de Meao is hij voor de post gaan werken, en is dat altijd blijven doen. Het was nog wel eens handig als we wilden weten waar iemand woonde. Voor heel Kesteren, Ochten en Opheusden kon hij feilloos opnoemen waar iemand woonde. Ik weet dat hij dat werk bij de post met veel plezier gedaan heeft. Zelf werkte ik er op zaterdagochtend. Als er om 5.30 uur begonnen moest worden met sorteren, stond Toon al om 5.00 uur voor de deur. Hij hield niet van te laat komen.
Toon was ook onlosmakelijk verbonden aan de voetbalclub Wageningen. Zowel uit- als thuiswedstrijden volgde hij altijd. Natuurlijk trouw met zijn groen-witte das. Het was dan ook een bittere pil dat Wageningen failliet ging.
Een andere hobby was natuurlijk het wielrennen. Hij was een wandelende encyclopedie wat dat betreft. Als je wilde weten wie in 1980 de ronde van Vlaanderen had gewonnen, kon Toon je dat moeiteloos vertellen. Dat hij juist op de dag van het WK wielrennen per ambulance is afgevoerd is dan ook erg pijnlijk.
Natuurlijk heeft hij ook enkele jaren als elftalbegeleider en vlagger bij het vriendenteam van de voetbal doorgebracht. Ook daar was men zeer op hem gesteld.
We mogen ook niet vergeten dat hij zijn moeder in haar laatste levensjaren liefdevol heeft verzorgd. Daar zette hij al zijn andere bezigheden voor opzij.
Wat ik ook nooit zal vergeten is dat Toon een feest gaf toen hij 40 werd. Hij gaf aan dat hij zelf al op zoveel bruiloften was geweest, dat hij ook wel een feestje kon geven. Toon kreeg toen de barkruk met zijn naam daarop als cadeau. Die staat nu nog in de kantine.
Naast zelf actief korfballen heeft Toon binnen de korfbal diverse taken vervuld. Van bestuurslid tot barmedewerker. En natuurlijk in de toernooicommissie. Dat was zowel voor ons eigen toernooi als voor het schoolkorfbaltoernooi. Dat laatste wordt nu juist volgende week voor het eerst in 2 jaar weer gehouden. Ook volgde hij het eerste natuurlijk op de voet en was hij teambegeleider en supporter. De laatste tijd zagen we hem helaas weinig meer. Ik denk dat gezondheid en de coronatijd daar zeker aan bijdroegen.
Iedereen die Toon kende, had veel met hem op. Hij stond altijd voor iedereen klaar.
We zullen Toon helaas moeten gaan missen. Maar we zijn trots dat hij deel heeft uitgemaakt van onze vereniging. We zullen zaterdag nog stilstaan bij zijn overlijden. Daarover volgt meer informatie via Pons.
Namens het bestuur,
Adrie Pouwer