Op een warme, zonnige zaterdag speelde Kesteren 1 haar laatste thuiswedstrijd tegen Skunk. In de zaal verloor de ploeg van Bram nog in de strijd om het kampioenschap van de Nijmegenaren. Het was tijd voor revanche!
Hoge temperaturen
Het was perfect weer om lekker aan het water te liggen, maar niet zo zeer om te korfballen. Om zo goed mogelijk aan de wedstrijd te beginnen dronk de ploeg van Bram continu voldoende water en bleven ze zoveel mogelijk uit de zon. Een snackie voor in de rust stond ook al klaar in de koelkast: Watermeloen!
Start van de wedstrijd
De eerste 5 minuten moest Kesteren even haar draai vinden. Skunk kwam direct op voorsprong via een strafworp. Diezelfde speelster moest helaas kort daarna het veld verlaten wegens een blessure. Na dit vervelende voorval duurde het even tot het volgende doelpunt viel. Annelieke zorgde voor het eerste doelpunt van Kesteren. Nog mooier was de aanval waarin het doelpunt viel. Ruben en Otto wonnen elk duel vol overtuiging onder de korf waardoor het vak herhaaldelijk tot kansen kwam. Verdedigend kreeg Kesteren ook grip op de wedstrijd. Skunk kwam nauwelijks tot goede kansen en de bal werd snel onderschept. Ook het andere vak creëerde prachtige aanvallen. Het gevolg was een aanval uit het boekje met de actie van Jacco en het doelpunt van Martijn. Ondertussen zorgden de reserves ervoor dat de spelers van Kesteren water bleven drinken. De ploeg van Bram bleef overal voor gaan en breidde langzaam maar zeker de voorsprong verder uit. Dit zorgde er ook voor dat de koppies van de spelers net zo rood werden als het shirt wat ze aan hadden. Gelukkig was het dan eindelijk tijd voor de rust. Met een schaal vol watermeloen en een 7-3 voorsprong ging Kesteren de kleedkamers in.
Nóg een helft…
Heel even kon iedereen zichzelf weer opladen. De bidons werden opnieuw gevuld met koud water en ook de emmers met sponsen kregen een ‘refill’. Kesteren ging door waar ze de eerste helft mee eindigden: Dynamische lange aanvallen en verdedigend hoge druk en snelle onderscheppingen. In de 9e minuut van de tweede helft volgde er een aanval van bijna 5 minuten lang. Ondanks dat het geen doelpunt opleverde, is het zeker benoemingswaardig. De aanval zat voor prachtige reboundduels, te beginnen bij Annelieke die de bal net voor de zijlijn weet binnen te houden. Gevolgd door een reeks van drie schoten van Ruben dankzij Otto die al zijn rebounds won van twee heren. De aanval ging verder met een schot van Emma, waarbij Otto nu zelfs de bal van de grond begon te rapen. Uiteindelijk werd de bal pas na 4 minuten onderschept. Weliswaar geen doelpunt, maar met deze temperaturen zo’n aanval neerzetten is zeker een compliment waard. Gelukkig was het snel daarna tijd voor een drinkpauze. In het andere vak wonnen Martijn en Jacco ook mooie reboundduels en konden ze in dit vak ook herhaaldelijk tot kansen komen. Na de drinkpauze maakte Anne een actie waarbij ze haar tegenstander (en ons stiekem ook) liet denken dat ze zichzelf flink blesseerde. Onze Anne kon gelukkig ‘gewoon’ door en maakte bij de hervatting direct haar actie en schoot raak alsof er niks gebeurd was.
Onze trampoline-held Beus kwam er in de tweede helft ook nog in. Ondanks zijn blessure heeft hij toch een paar minuten weten te spelen. Ook liet Beus meteen even zien dat hij niet lang nodig heeft om te scoren, want na enkele minuten frommelde hij de bal zo door de korf.
Afscheid
In de laatste twee minuten van de wedstrijd werden onze toppers Emma en Beus onder luid applaus gewisseld. Beiden gaan ons volgend seizoen helaas verlaten. De vliegensvlugge Emma heeft menig tegenstandster achter haar gelaten met haar schijnbewegingen en topsnelheid. Voor Emma maakte lengte trouwens niets uit. Ook al was haar tegenstandster vaak drie koppen groter, zelfs dan wist ze schoten te blokken. Vergeet daarbij ook niet dat Emma vorig jaar nog in de A-jeugd speelde. In een jaar tijd is ze gegroeid tot een volwaardig speelster van het 1e. En dan nog onze vedette Beus. Hij kwam binnen in een team waarvan de hoofdtrainer bijna 15 jaar jonger is dan hij zelf. Een selectie waarin sommigen dit jaar examen hebben gedaan. Beus liet wel even zien hoe je duels aan moest gaan en hoe je moet scoren. Die constante (irritante) duels leidde zelfs een keer tot een judo-vloering voor Beus in the middle of nowhere in Borne. Om deze topsport te kunnen realiseren, kocht hij nieuwe schoenen, compressiesokken én dronk hij eiwitshakes voor optimaal spierherstel!
Emma en Beus, bedankt voor jullie inzet en gezelligheid. We hopen jullie nog regelmatig langs (of binnen) de lijnen te zien.
Maar voordat we echt officieel afscheid nemen, staat de allerlaatste wedstrijd van het seizoen op het programma. Zaterdag mag Kesteren afreizen naar DWS in Kootwijkerbroek. Het belooft wederom een zonnige, warme zaterdag te worden.
